List gończy może być być wystawiony zarówno za osobą oskarżoną (podejrzaną), jak i skazaną prawomocnym wyrokiem. Jeżeli oskarżony, w stosunku do którego wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, ukrywa się, sąd lub prokurator może wydać postanowienie o poszukiwaniu go listem gończym.
Takie postanowienie w przedmiocie zarządzenia poszukiwań listem gończym nie jest zaskarżalne. Jak podkreśla się w literaturze ukrywanie przez oskarżonego lub skazanego oznacza sytuację, w której jest on świadomy faktu, że organy ścigania poszukują go, ale mimo to unika udziału w postępowaniu, bądź stawiennictwa. Unikanie musi być poprzedzone zamiarem oskarżonego lub skazanego uniknięcia wymiaru sprawiedliwości.
Jedno z przykładowych orzeczeń, które ukształtowało linię orzeczniczą w sprawie listów gończych, dotyczy sytuacji, w której Sąd uznał, że przesłankami, które uzasadniają twierdzenie, iż podejrzany ukrywa się przed organami wymiaru sprawiedliwości są:
- liczba nieodebranych przez podejrzanego wezwań do stawienia się przed Sądem,
- brak stałego lub czasowego miejsca zameldowania podejrzanego w Rzeczpospolitej,
- a także brak możliwości ustalenia jego rzeczywistego miejsca zamieszkania, pomimo podejmowanych czynności.
Dodatkowo podejrzany również nie przebywał pod żadnym z adresów, którymi dysponowały organy prowadzące postępowanie.
Po zatrzymaniu osoby ściganej listem gończym konieczne jest jak najszybsze doprowadzenie jej do sądu, który wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu.
Sąd będzie decydował o utrzymaniu, zmianie lub uchyleniu tego środka, o ile prokurator po przesłuchaniu zatrzymanego nie zmienił już środka zapobiegawczego lub nie uchylił tymczasowego aresztowania.
W razie ujęcia i zatrzymania osoby ściganej więcej niż jednym listem gończym wystarczające jest doprowadzenie jej o jednego z sądów, które wydały postanowienia o tymczasowym aresztowaniu.